شورشیرین
نیمه شعبان سال 255 هجری است،"سامرا"در سیالی از نور فرو رفته است فرشتگان فوج فوج،از آسمانها پایین می آیند وسبد سبد ستاره بر سرنوگل امام حسن عسکری(ع) و نرجس خاتون می ریزند وبرای شادباش به آسمانها می روند،نوزاد می خندد،فرشتگان گهواره راطواف می کنند ولبخندهای کودک را به شوق جرعه جرعه مینوشند. جبرئیل ومیکائیل که روزگاری،لای لایشان نغمه آرامش کودکی جدش حسین بوددر کنار گاهواره نوزاد نرجس نشسته اند؛این بار هم فرزند دیگری ازحسین(ع) قدم به عالم ناسوت میگذارد. پدر او را همنام پیامبر(م ح م د)وکنیه اش نیز چون او"ابو القاسم" می نهد.5سال بعدکه غیبت صغری شروع شد او را غایب نامیدند اما اگر او را غایب گفته اند بدین سبب است که "ظاهر" نیست اما هماره "حاضر" است. ...وما مطمئنیم می آیی ردای محمد(ص) بر دوش،ذوالفقار علی(ع) در دست،مهربانی فاطمه(س)در سینه ،حُسن حسن(ع) در چهره وپرچم حسین(ع) برشانه.آیه های نور وبیداری ازتجلی ظهورت خواهد جوشید وبا سوره های رهایی شوکت جاهلیت عصر رانابود خواهی کرد. می آیی وبر سقف همه خانه هاخورشید میآویزی و مهتاب رابین همه دلهاتقسیم میکنی وبر دامن شب هزاران پولک ستاره خواهی دوخت.همه ی زمان ومکان در انتظارتو بوده؛رسول الله به عشق تو مردم را شروع و نورمیآموخت،علی وفاطمه وحسن هرکدام به هوای رساندن ورسیدن به کوی تومردم را هدایت میکردند وحسین... حسین هم،حتی در واپسین لحظات چشم انتظارتو بودکه بیایی؛واکنون... ما قرنهاست میلادت رادرغیابت به جشن میگذرانیم اما پشت همه خنده هایمان،ورای همه شیرینی هایمان دلتنگ توائیم؛مولاجان چند قرن بی ظهورت جشن میلاد گرفتن؟امیدواریم روزی بیاید تا با هم در حضورت ودر پیشگاه بهاری ات جشن بگیریم وتوآیین شادی کردن راستین رانیز به ما بیاموزی که جد بزرگوارت فرمود:شیعیان ما در حزن ما اندوهناک و در شادی هایمان شادند.این بار شادی هایمان راخودبه لبخندی مزین فرما.خواندن،سرودن و خروشیدن،آموزگاری می طلبد وآن اموزگار کسی نیست جز تو. تو آن کسی هستی که خدا،هستی رابرای تو وپدرانت آفرید. مولاجان خوش آمدی،میلادت بر تو وبر ما مبارک باد!